Gezinsondersteuning
Khansaa Aljumaily (links) vluchtte met haar twee zoons vanuit Syrië naar Nederland. Angelina van Sas (rechts) staat een dagdeel in de week voor het gezin klaar. Ze helpt met onder andere de opvoeding, boodschappen doen en Nederlands oefenen.
Angelina : ” Als ik bij Khansaa aanbelt, komt gaar zoontje Zuzu al aangerend om als een aapje in mijn armen te klimmen. Khansaa vraagt of ik koffie of thee wil en de tafel staat vol lekkers. De gastvrijheid in de Arabische cultuur vind ik hartverwarmend.
Khansaa is een van oorsprong Irakeese vrouw die naar Syrië verhuisde en daar de oorlogen meemaakte. In 2015 vluchtte ze met haar kinderen naar Nederland. Ze maakte vreselijke dingen mee weet ik, maar daar vraag ik niet naar. Misschien vertelt ze er zelf wel een keer over als ze er behoefte aan heeft.
Ik ondersteun khansaa en haar jongste zoon als vrijwilliger van het landelijk programma Home – Start via Humanitas. Zuzu en ik doen vaak spelletjes. Daar geniet ik van, want zelf heb ik helaas geen kinderen. Met khansaa praat ik zoveel mogelijk Nederlands. Ik help haar met van alles, zoals opvoedondersteuning en boodschappen doen. En ik leg uit hoe dingen in het Nederlands werken. Andersom laat ze mij kennismaken met haar cultuur. Soms blijf ik bij haar eten. Ik kende de Irakeese keuken niet, maar die is heerlijk. Tijdens de ramadan nodigde ze me uit om mee te doen met de Iftar, de maaltijd die na zonsondergang wordt gegeten. Heel bijzonder om mee te maken.
Ik krijg er energie van om khansaa en Zuzu te ondersteunen. Iets doen voor een ander vind ik ook logisch: zo draag je een steentje bij om de wereld een beetje mooier te maken.”
Khansaa:” Mijn kinderen en ik zaten eerst twee jaar in een asielzoekerscentrum. Op dit moment wachten we af of we een verblijfsstatus krijgen. Ik hoop zo dat we kunnen blijven: Zuzu heeft het syndroom van down en kan hier betere zorg krijgen dan in Syrië. Met de steun van Angelina ben ik heel blij, ik zie haar echt als een vriendin.Inmiddels hebben ik meer vrienden in Nederland maar die wonen verder weg. Hen zie ik niet elke week, Angelina wel.
Ik zit op Nederlandse les en oefen mijn Nederlands ook met Angelina. We praten over van alles, zoals dingen die in Nederland spelen. Verder besteed ze tijd aan mijn zoontje Zuzu. Hij is ontzettend gek op haar. Ze spelen veel: tikkertje, puzzels maken en bouwen met de blokken. Dan heb ik even tijd voor mezelf en ga ik vaak iets doen in de keuken. Laatst gingen Angelina en ik samen naar de viskraam want ze vond dat ik ook Nederlandse gerechten moest leren eten. De rauwe haring lustte ik niet maar de kibbeling was heerlijk. ”
Door: Annemarie van Dijk
Beeld: Rolinda Windhorst
