Angelina van Sas – De Coronahulp Queen
Het is, op moment van schrijven, Nationale Vrijwilligersdag. Een perfect moment om te beginnen met Verhalen Uit De Zorg. In deze serie komt iedere week een andere zorg-held aan het woord. Vandaag: het bijzondere verhaal van vrijwilliger Angelina van Sas (45) uit Amersfoort, alias ‘De Coronahulp Queen’ :
In de corona zat ik noodgedwongen vier maanden thuis vanwege de sluiting van het casino. Al snel kwam ik erachter dat ik niet thuis wilde blijven zitten, maar van nut wilde zijn voor de maatschappij. Ik wilde me inzetten voor diverse doelgroepen in de samenleving.
In het dagelijks leven werk ik als croupier in een casino. Daar zie je vaak de mooie kant, een gezellig avondje uit in een ongedwongen sfeer. De bezoekers komen omdat ze er een gezellig avondje van willen maken. Meestal in een gezelschap om vooral veel plezier te hebben na een drukke werkweek.
”Ik zal nooit vergeten hoe de eerste keer vrijwilligerswerk voor mij voelde.”
Voldaan
Voordat we allemaal met corona te maken kregen, was ik actief als vrijwilligster bij het Toon Hermans Huis. Een inloophuis voor mensen die met kanker te maken hebben of hebben gehad. In mijn rol als gastvrouw heb ik kinderen, in de leeftijd van zes tot twaalf jaar, mogen helpen waarvan de ouders waren overleden aan kanker. Het heeft een hele hoop indruk op mij gemaakt, maar het heeft nog veel meer voldoening gegeven. Ik mocht er zijn voor kinderen in één van hun meest kwetsbare momenten in hun jeugd en dat voelde als een voorrecht. Ik zal nooit vergeten hoe de eerste keer vrijwilligerswerk voor mij voelde. Het heeft mijn ogen geopend voor hoe het leven kan zijn en hoe dankbaar ik wil zijn voor hetgeen ik allemaal heb in mijn leven. Daarnaast is het gevoel om sterk te zijn, om iets te kunnen betekenen voor een ander, alleen maar gegroeid. Zeker in deze periode is het mooi om iets te kunnen betekenen voor de samenleving. Met mijn ervaring uit het verleden anderen helpen. Dat is het mooiste wat er is, dat geeft mij een voldaan gevoel!
Vroeger
Ik weet uit eigen ervaring dat het leven ook keihard kan zijn. We hadden het vroeger thuis niet breed en ik groeide op in een omgeving met veel geweld, verslavingen en criminaliteit. Liefde en warmte heb ik nauwelijks tot niet gekend, en ik voelde me daarom getekend voor het leven. Het heeft ervoor gezorgd dat ik een aantal jaar geleden in een heftige depressie terecht ben gekomen. Maar ik heb me eruit geknokt en ik ben er sterker uitgekomen dan ooit. Ik wilde me niet meer laten beperken door die heftige tijd, want die is namelijk voorbij.
Coronahulp Queen
Net zoals de rest van de wereld was het voor mij ook even zoeken aan het begin van de coronacrisis. Mijn werk als croupier stopte abrupt vanwege de pandemie. Maandenlang is het casino gesloten gebleven, uitgerekend nadat ik twee jaar had geknokt om uit mijn depressie te komen. Ik had voor mezelf besloten om mijn taken als vrijwilliger uit te breiden. Bij ontmoetingscentrum Beytna, waar ik voor de pandemie al actief was, mocht ik mijn werkzaamheden uitbreiden. Elke dinsdag kookte ik met een clubje vrijwilligers voor ongeveer dertig tot veertig ouderen. Daarnaast heb ik me aangemeld bij vrijwilligersorganisatie NL Voor Elkaar om boodschappen te bezorgen, kleding te sorteren, lekkers te brengen bij de vrijwilligers van de fietsenstalling in de binnenstad, kaartjes te sturen aan eenzame ouderen, aan de slag te gaan bij een zorgcentrum en nog veel meer. Stil zitten is bij mij geen optie meer, zeker niet nu ik heb gezien hoe dankbaar mensen dan zijn. Het leverde me landelijk de bijnaam ‘Coronahulp Queen’ op.
Het vrijwilligerswerk heeft ervoor gezorgd dat ik me bewuster ben geworden van mijn grote sociale maatschappelijk hart. Het is aanleiding geweest om me verder te verdiepen in de sector van zorg en welzijn. Een carrièreswitch is wat mij betreft aanstaande en de eerste stappen zijn hiervoor genomen. Van mijn huidige werkgever heb ik een omscholingsbudget tot mijn beschikking gekregen. Daarnaast mag ik één dag in de week bij Home Start (Humanitas) meelopen. Mijn hart gaat steeds sneller kloppen van de dingen die ik mag doen. Het is een ontdekkingsreis die me uitnodigt om steeds verder te gaan in het verleggen van mijn eigen grenzen. Ik durf, stap voor stap, meer te doen en dat maakt dat ik iedere dag mag genieten van wat ik doe: mensen helpen. Ik voel me gezegend voor alle mooie dingen die op dit moment in mijn leven gebeuren.
”Ik geloof dat er veel mensen zijn met een rugzak uit het verleden en zich kunnen herkennen in mijn verhaal.”
Jeugd en trots
Ik geloof dat er veel mensen zijn met een rugzak uit het verleden en zich kunnen herkennen in mijn verhaal. Ik hoop met dit verhaal ook anderen te stimuleren om zich in te zetten voor het welzijn van een ander. Wat vrijwilligerswerk met mij doet, is met geen pen te beschrijven en niet in woorden uit te drukken. Ik gun het een ieder die daarvoor openstaat.
Ik heb één doel. Ondanks dat ik zelf geen moeder meer zal worden en geen liefde heb gekend vanuit mijn jeugd, wil ik mijn liefde voor kinderen en mijn levenservaring inzetten in de maatschappij om anderen te mogen helpen. Ik sta boven op de berg, kijkend naar het verleden, naar de toekomst, maar vooral naar het heden. Ik mag vandaag helpen en daar word ik gelukkig van.
´A true warrior at so many levels´
📷 Aurélie Geurts
📝 Ikwaardeerdezorg.nl
