Toen Angelina van Sas (45) vorig jaar thuis kwam te zitten door corona, besloot ze zich te storten op vrijwilligerswerk.
Angelina: “Voordat corona kwam, was ik al actief als vrijwilliger naast mijn fulltime baan als croupier in het casino. Vorig jaar was ik net begonnen bij Beytna, een multicultureel ontmoetingscentrum voor ouderen in Amersfoort. Ik vond het meteen heerlijk daar om de ouderen te vermaken. Verkleed als kerstvrouw verzorgde ik bijvoorbeeld de bingo.
Toen kwam corona, het casino ging dicht en ik kwam zonder werk te zitten. Ondanks dat ik gelukkig gewoon kreeg doorbetaald, raakte ik erg in de put. Twee jaar geleden ben ik in een depressie geraakt en het gevoel van toen kwam weer helemaal boven. Ik dacht dat ik weer terug bij af was, zag het niet meer zitten. Na een paar weken besloot ik mezelf een schop onder de kont te geven. Ik wist dat ik in actie móest komen om niet weer af te glijden in de depressie. De ouderen konden niet naar het ontmoetingscentrum komen, dus besloot ik naar hen toe te gaan. Samen met de eigenaresse van Beytna, inmiddels een goede vriendin, bedacht ik allerlei ideeën om de ouderen zich wat minder eenzaam te laten voelen. We stuurden kaarten, maar gingen bijvoorbeeld ook buiten met hen ganzenborden en organiseerden een beweegbingo op de galerijen van het verzorgingshuis. Daar stonden ze allemaal buiten met rollator en al, geweldig om te zien. Met Moeder- en Vaderdag deelden we presentjes uit in verzorgingshuizen, tijdens het Suikerfeest brachten we koek en baklava naar de Islamitische ouderen. We kregen overweldigende reacties, mensen waren zo blij.
Ook heb ik een tijdlang met een klein team elke week gekookt voor ouderen, die de maaltijd voor een kleine prijs konden afhalen. Bij wie niet langs kon komen, brachten we het eten. Rozen uitdelen, kerstpakketten bezorgen, hart-onder-de-riemtasjes langsbrengen op Valentijnsdag: we bleven creatieve dingen verzinnen om de ouderen te helpen. Intussen was ik ook via de stichting NLvoorelkaar begonnen met verschillende soorten vrijwilligerswerk. Van die stichting kreeg ik de bijnaam ‘Coronahulp Queen’, zo lief. Er zijn weken geweest dat ik meer dan fulltime bezig was, maar nooit voelde het als te veel.
Het vrijwilligerswerk heeft mij zo veel gebracht. Iets kunnen betekenen voor een ander geeft me energie en maakt me gelukkig. Ik kwam net uit een lang therapietraject. Ik heb een moeilijke jeugd gehad met een alcoholverslaafde vader en een moeder voor wie ik vaak moest zorgen. Vaak ging ik daarbij over mijn eigen grenzen heen. Met het vrijwilligerswerk sta ik natuurlijk ook in dienst van anderen, maar het verschil is dat ik het nu echt vrijwillig doe, mijzelf zal ik niet meer wegcijferen. Ik kom van ver. Tweeënhalf jaar geleden durfde ik niet eens meer naar buiten, ik was helemaal geïsoleerd. Dit coronajaar was voor mij persoonlijk een topjaar, er zijn momenten geweest dat ik me intens gelukkig voelde. Door anderen te helpen, heb ik vooral mezelf geholpen.”
Door: Krista Izelaar
Beeld: Petra Hoogerbrug
