AMERSFOORT Angelina van Sas (46) draagt met trots de bijnaam ‘coronaqueen’. Na turbulente jaren besloot ze zich in de coronaperiode in te zetten voor haar medemens. Dat is niet onopgemerkt gebleven, want afgelopen april kreeg ze in Londen daarvoor de Community Engagement Award.
Als kind had Van Sas geen makkelijke tijd. ,,Mijn vader had niet zo een schoon verleden. Hij was gokverslaafd, toen alcoholist en later ging hij aan de drugs. Op mijn achttiende overleed hij en vond ik zijn lichaam.” Op haar 24ste verhuisde ze voor de liefde naar Rotterdam, waar ze kwam te werken in een casino in Scheveningen als croupier. Toen haar relatie stukliep, verhuisde ze terug naar Amersfoort. ,,Ik ging werken bij een makelaarskantoor in Utrecht en kreeg een vrouw uit Nijmegen aan de telefoon. Zij wilde naar Utrecht verhuizen omdat ze ging werken in Holland Casino. Ik legde uit dat ik daar eerder ook werkte en dat heel leuk vond. Toen haalde ze me over om ook daar te gaan werken en dat heb ik gedaan.”
In totaal werkt ze al bijna 21 jaar bij het casino. Daarnaast werkt ze sinds tweeënhalf jaar ook een dag in de week in viskraam Van Noort in Zielhorst. ,,Dat vind ik ook ontzettend leuk om ernaast te doen”, vertelt ze.
Ik bleef maar doorgaan en dat kostte me de kop
RUST In al die jaren is er veel gebeurd. Haar moeder werd ziek en Van Sas werd mantelzorger. ,,Op een gegeven moment was er minder zorg nodig. Ik wilde het afbouwen en mezelf meer rust gunnen, maar toen kreeg ze een psychose. Ik wilde er wel voor haar zijn, dus nam ik de zorg weer op me.” De zorgtaken begonnen zo haar tol te eisen, dat Van Sas in een depressie belandde. ,,Het was een opeenstapeling van gebeurtenissen. Eerst mijn vader overleden, toen mijn moeder in een psychose en moest ik voor haar gaan zorgen. Ik bleef maar doorgaan en dat kostte me de kop.”
Na diverse therapieën ging het langzaamaan beter. Maar door corona viel haar werk in het casino weg. Van Sas: ,,Ik had wel de tools om m’n leven goed op te pakken, maar ik moest het nog wel doen.” Ze besloot zich te storten op het vrijwilligerswerk. Ze hielp mee aan een kookproject, op de Dag van de zorg regelde ze een kleinigheidje buurtzorg en een dokterspraktijk en ze is sinds maart dit jaar mentor van een Eritrese jongen. ,,Ik wilde graag wat betekenen voor de maatschappij en kreeg heel veel energie van al het vrijwilligerswerk”, vertelt ze. ,,Het was echt een supertijd.”
Van Sas is ook vrijwilliger bij de voedselbank. ,,Ik wilde graag wat betekenen voor de maatschappij.” (Eigen foto)
Het vele vrijwilligerswerk is haar werkgever ook opgevallen. ,,Begin dit jaar kreeg ik van een collega de vraag of ik aangedragen wilde worden voor de Community Engagement Award. Die prijs is bedoeld voor een betrokken medewerker van een casino in Europa die iets uitzonderlijks heeft gedaan binnen hun gemeenschap voor het grotere goed.” Daar stond Van Sas wel voor open.
Ik dacht: ‘gaat dit over mij?’
ERKENNING Na een maand wachten, hoorde ze dat ze genomineerd was. Ze vloog naar Londen, waar de uitreiking plaatsvond in het Tower Hotel. ,,Toen de uitreiking begon en ik aan tafel zat, werd ik wel heel zenuwachtig. Ik was aan het afwachten totdat de winnaar van mijn categorie benoemd werd.” Toen het eenmaal zover was en de winnaar aangekondigd werd, hoorde Van Sas het woord ‘croupier’ vallen. ,,Ik dacht: ‘gaat dit over mij?’ Ik was de enige croupier in deze categorie.” Als het hoge woord eruit is, kan Van Sas haar geluk niet op. ,,Het is een erkenning van mijn daden”, vertelt ze.
Als het verhaal haar collega’s en familie bereikt, ontploft haar telefoon. ,,Iedereen vond het superleuk. Ik kon het zelf ook nog niet bevatten. De Amersfoortse Angelina is nu gewoon in Londen.” Eenmaal bij terugkomst was ze weer aan het werk in de viskraam. ,,Een klant zei dat hij me gemist had en vroeg waar ik was geweest, waarop ik antwoordde: ‘Ik was even mijn prijs ophalen in Londen.’ Ik kreeg een heel verbaasd gezicht terug toen ik het hele verhaal vertelde. Mensen verwachten dit totaal niet.”
door Marit Bos
